حجت الاسلام و المسلمین اکبر صبرآمیز از اساتید حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری به بیان روایاتی ذیل آیات سوره مبارکه شمس پرداخت.
استاد حوزه علمیه قم اظهار داشت: در کتاب تفسیر قمی، ذیل آیات نخستین سوره مبارکه شمس، روایتی از امام صادق (ع) را می خوانیم: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها قَالَ: أَخْبَرَنِی أَبِی عَنْ سُلَیْمَانَ الدَّیْلَمِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها، قَالَ: الشَّمْسُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَوْضَحَ اللَّهُ بِهِ لِلنَّاسِ دِینَهُمْ قُلْتُ: وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها قَالَ ذَلِکَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) قُلْتُ: وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها قَالَ: ذَلِکَ أَئِمَّةُ الْجَوْرِ الَّذِینَ اسْتَبَدُّوا لِلْأَمْرِ- دُونَ آلِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ جَلَسُوا مَجْلِساً کَانَ آلُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) أَوْلَی بِهِ مِنْهُمْ، فَغَشُّوا دِینَ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ- وَ هُوَ قَوْلُهُ: وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها، قَالَ: یَغْشَی ظُلْمُهُمْ ضَوْءَ النَّهَارِ، قُلْتُ: وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها قَالَ: ذَلِکَ الْإِمَامُ مِنْ ذُرِّیَّةِ فَاطِمَةَ (ع) یُسْأَلُ عَنْ دِینِ رَسُولِ اللَّهِ فَیُجَلِّی لِمَنْ یَسْأَلُهُ، فَحَکَی اللَّهُ قَوْلَهُ: وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها
وَ قَوْلُهُ: وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها قَالَ: خَلَقَهَا وَ صَوَّرَهَا- وَ قَوْلُهُ: فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها أَیْ عَرَّفَهَا وَ أَلْهَمَهَا ثُمَّ خَیَّرَهَا فَاخْتَارَتْ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها یَعْنِی نَفْسَهُ طَهَّرَهَا وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها أَیْ أَغْوَاهَا» (قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی - قم، چاپ: سوم، ۱۴۰۴ق، ج ۲، ص: ۴۲۴)
وی افزود: آسمان، خورشید و ماه و ستارگان دارد. بگوییم خورشید مدینه پیامبر است؛ امیرالمؤمنین علی در نجف ماه است و ستارگان هم اصحاب صالح آن بزرگواران هستند. اگر به کربلا برویم، خورشید امام حسین (ع) است و ماه، قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس (ع) است. و شهدای کربلا، ستارگان آنجا هستند. اگر به قم نگاه کنیم، خورشید، صاحب مسجد مقدس جمکران است. ماه آنجا حضرت معصومه (س) است؛ و ستارگان، علمایی هستند که در آنجا در قید حیات می باشند یا مدفون در آن دیار هستند.
حجت الاسلام و المسلمین صبرآمیز با اشاره به خورشید فروزان بودن همه اهل بیت (ع) تصریح کرد: خورشید برای آن است که حقایق عالم بر همه روشن بشود. در سوره مبارکه شمس نیز باید به این نکته توجه کرد که ضمیرها ناظر به شمس هستند؛ چه اینکه در روایت است «اول ما خلق الله نوری» و اول تعین خداوند را حقیقت محمدیه می دانیم.
وی تأکید کرد: بعد از قسم به خورشید، قسم به ماه را در این آیات شریفه می بینیم و می دانیم که ماه، در پی خورشید طلوع می کند و مقصود، خلیفه بلافصل پیامبر خدا (ص) در معنویات و امامت، یعنی امیرالمؤمنین علی(ع) است.
استاد حوزه علمیه قم تأکید کرد: در ادامه آیه های شریفه شاهد قسم بر روز هستیم که خورشید را آشکار می کند؛ مقصود، امام زمان(عج) است که گل سرسبد موجودات، یعنی پیامبر خدا (ص) را این قرآن انفسی تفسیر می کند که «ما ینطق عن الهوی». البته این آیینه تمام نمای الهی را به قدر استعدادمان می شناسیم. بزرگترین ظلم به بشریت آن است که مانع شدند تا ما بتوانیم این مفسر بزرگ قرآن کریم را بشناسیم؛ آقایی که زنده هم هستند و ما از درک حضورش محرومیم.
وی ابراز کرد: شمس الشموس امام رضا (ع) است. از علامه پرسیدند چگونه به زیارت امام رضا (ع) برویم. گفتند فکر کن به زیارت خدا می روی. از این کلام استاد بر می آید آنها که پیاده روی کربلا می روند، پیاده روی آنها به سوی خدا است، از آیت الله معزی (ره) شنیدم که گفت به آیت الله بهجت رحمت الله علیه عرض کردم چه کنم امام رضا (ع) را ببینم. فرمود تنها حرم برو. خودت را نبر. به استادم عرض کردم به مشهد می روم چه بگویم. گفت: «روی بنما و وجود خودت از یاد ببر / خرمن سوختگان را همه گو یاد ببر». خوش ذوقی گفت «الهی بروی که برنگردی.» یعنی در بی خودی برگردی.
انتهای پیام. /
نظر شما